پیوند زدن عموماً در دوره خواب نهال و بیشتر در بهار و زمستان انجام می شود، اما فصل بهار بهترین فصل است. بعد از پیوند بهاره به تدریج دما افزایش می یابد که برای بهبودی مساعد است و بعد از پیوند می تواند جوانه بزند و رشد کند.
1. پیوند در بهار: کارگردانی بهار عموماً از 20 مارس تا 10 آوریل بهترین است. در این زمان، شیره پایه و پیوندک شروع به جاری شدن کرده است، تقسیم سلولی فعال است، سطح مشترک به سرعت بهبود می یابد و میزان بقای پیوند بالاست. گونه های درختی که دیر جوانه می زنند مانند: خرمای سیاه پیوند شده با خرمالو، گردو پیوندی و ... دیرتر باشد و بعد از 30 فروردین بهتر است یعنی در اطراف دانه دانه تا لیکسیا مناسب تر است.
2. پیوند در تابستان: پیوند درختان همیشه سبز در تابستان مناسبتر است، مانند: سرو زمرد، سرو زرین و ... در خرداد ماه زنده مانی بیشتری دارند.
3. پیوند در زمستان: هم پایه و هم پیوندک در زمستان در حالت خاموش هستند و فعالیت متابولیکی بافت سلولی بسیار ضعیف است. کلید بقا پس از پیوند در کیفیت گیاه تقلبی نهفته است. پایه و پیوندک نمی توانند آب زیادی از دست بدهند. پیوند در زمستان در داخل خانه در زمان شلی زمستان انجام می شود. پس از پیوند برای کاشت مصنوعی به سرداب و در بهار کشت مزرعه منتقل می شود. در طول فرآیند پیوند، چون رابط هنوز بهبود نیافته است، رابط لمس می شود و بقا تحت تاثیر قرار می گیرد. نهال های نهفته پیوندی را می توان در گلخانه نیز نگهداری کرد تا از قبل بهبود یافته و جوانه بزنند. مزیت پیوند در زمستان این است که می توان آن را در دوره خواب درختان بدون توجه به فصلی بودن رشد پیوند زد و زمان آرامی دارد و در تمام زمستان قابل انجام است. می تواند از شلی زمستانی برای تولید استفاده کامل کند و راندمان تولید را بهبود بخشد.
زمان ارسال: مه-31-2024